Szczegóły

Daria Jędrak

Kategoria: Sport

Opublikowano: 30 maj 2019

Odsłony: 858

Gdyby nie kontuzje w ekipie Golden State Warriors, to ze wskazaniem zwycięzcy finału NBA nie mielibyśmy problemu.



Z jednej strony Warriors, czyli naszpikowany gwiazdami zespół, który znalazł się w decydującej rozgrywce po raz piąty z rzędu i powalczy o czwarty tytuł mistrzowski w tym okresie. Z drugiej Raptors, czyli debiutant na poziomie finału NBA, który zdaniem złośliwych zaszedł tak daleko tylko dlatego, że rok temu LeBron James po ośmiu kolejnych triumfach w Konferencji Wschodniej przeniósł się na Zachód (do Los Angeles Lakers).

Owszem, lider drużyny z Toronto Kawhi Leonard gra w tych play-offach niesamowicie. Owszem - co może być zaskoczeniem – lepszy bilans w rundzie zasadniczej mieli Raptors i to do nich należy przewaga parkietu. Owszem, Raptors wygrali oba wcześniejsze starcia w tym sezonie. Faworyt wydaje się jednak jasny, a są nim Warriors. Ich przewagę osłabia jednak nieobecność 2 z 5 gwiazd tworzących jedną z najsilniejszych piątek być może nawet w historii ligi. Chodzi o Kevina Duranta oraz DeMarcusa Cousinsa, których występ w pierwszym spotkaniu jest odpowiednio wykluczony oraz bardzo wątpliwy. Zresztą nawet jeśli obaj panowie wrócą na kolejne mecze, to niedawne kontuzje na pewno będą w jakimś stopniu wpływały na ich postawę.

Kontuzja mięśnia czworogłowego uda przydarzyła się Cousinsowi w pierwszej rundzie przeciwko Los Angeles Clippers, ale brak środkowego Warriors nie był bardzo widoczny, a i wcześniej jego znaczenie często bagatelizowano. Co innego Durant – on długo pchał tę drużynę, w play-offach średnio rzucał ponad 34 punkty. Doznał urazu łydki w trakcie serii z Houston Rockets w drugiej rundzie. Od tego czasu Warriors… nie przegrali ani jednego meczu, co pokazuje jak mocną są drużyną. Sprawy w swoje ręce wziął Stephen Curry i Portland Trail Blazers w finale Konferencji Zachodniej nawet nie pisnęli.

Leonard i Raptors teoretycznie wydają się poważniejszym wyzwaniem. Ten pierwszy nie jest w finale nowicjuszem, bo był już kiedyś mistrzem oraz MVP finałów (w 2014 roku) z San Antonio Spurs. Zresztą pierścień ma także inny zawodnik z pierwszej piątki Dinozaurów Danny Green (także ze Spurs) oraz Patrick McCaw, który dwa razy wygrywał w barwach… Warriors. Ten uniwersalny obwodowy nie dogadał się z Wojownikami odnośnie przedłużenia kontraktu i teraz jest w Toronto, gdzie ostatnio nie wychodził na parkiet. Może w finale to się zmieni? Byłby to ciekawy smaczek, podobnie jak występ mającego przeszłość w drugiej lidze luksemburskiej, a w poprzednim sezonie w Toronto obecnego skrzydłowego Warriors Alfonzo McKinniego. Ale to rzecz jasna wątki poboczne...

Źródło: Przegląd sportowy

Szczegóły

Daria Jędrak

Kategoria: Sport

Opublikowano: 30 maj 2019

Odsłony: 876

Piast Gliwice nie tylko efektownie wygrał ligę, ale rozbił również bank.

Ekstraklasa SA wypłaciła śląskiemu klubowi 15 mln 230 tys. zł. Na tę kwotę składają się: 5 mln 259 tys. zł (stała stawka, którą otrzymuje każdy z klubów), 1 mln 502 tys. zł (ranking historyczny), 3 mln 266 zł (wynik sportowy), 5 mln 202 (pieniądze dla najlepszej czwórki ligi). Dla Piasta to duża suma, bo budżet klubu wynosi około 28 mln złotych. To także prawie dwa razy więcej w porównaniu do poprzedniego sezonu! Wtedy klub zarobił 7 mln 907 tys. zł. W tamtych rozgrywkach gliwiczanie do ostatniego meczu walczyli o utrzymanie i uplasowali się na 14. pozycji (w sezonie 2016/17 Ślązacy otrzymali z ekstraklasy 8 mln 800. tys zł).

Europejska federacja i miasto

Kolejne pieniądze klub zgarnie w kwalifikacjach do Ligi Mistrzów. W obecnej edycji za udział w pierwszej rundzie eliminacji UEFA płaciła 280 tys. euro, czyli 1 mln 200 tys. zł. W drugiej rundzie kluby otrzymały po 380 tys. euro, a za rywalizację w trzeciej wypłacono 480 tys. euro.

W Piaście mogą także liczyć na regularne wpływy z miejskiej kasy, bo ratusz jest głównym akcjonariuszem klubu. W drugim półroczu będzie to 6 mln złotych. Wcześniej w tym roku przekazano identyczną kwotę (w 2018 roku Piast również otrzymał w sumie 12 mln zł). Gliwicki klub ma pieniądze, aby odpowiednio wynagrodzić złotą drużynę. Prezes Paweł Żelem na naszych łamach zdradził, że zespół dostanie za mistrzostwo Polski ponad 4 mln złotych premii do podziału. Nawet licząc ten wydatek, Piast zostanie na dużym plusie.

Przy Okrzei nie zamierzają jednak szastać pieniędzmi. – Życia ponad stan nie będzie – przekonuje dbający o dyscyplinę finansową Żelem, który wspominał, że poza wydatkami na transfery klub chce zwiększyć nakłady na akademię oraz inwestycje związane z polepszeniem infrastruktury sportowej.

Brakuje podgrzewanej murawy

Piast nie posiada boiska treningowego przy stadionie. Latem drużyna korzysta z oddalonego o trzy kilometry Centrum Treningowego Sokoła, gdzie są dwie pełnowymiarowe płyty, oraz boiska znajdującego się w dzielnicy Ostropa, na którym regularnie gra Carbo Gliwice. Zimą, kiedy drużyna przebywa w Polsce, piłkarze muszą wyjeżdżać dalej, do Knurowa lub Rybnika-Kamienia, bo w mieście nie ma nawierzchni z podgrzewaną murawą i oświetleniem.

Takie boisko gliwickiej drużynie bardzo się przyda, ale nie powstanie przy Okrzei, ponieważ obok stadionu nie ma miejsca na taką inwestycję.

Źródło: Przegląd sportowy

Szczegóły

Daria Jędrak

Kategoria: Sport

Opublikowano: 30 maj 2019

Odsłony: 919

Polska – Brazylia 3:2 (25:20, 25:22, 26:28, 18:25, 15:9) w meczu piątej kolejki Ligi Narodów siatkarek 2019. Nasze zawodniczki potwierdziły świetną formę i odniosły czwarte zwycięstwo z rzędu. Teraz czeka je jeszcze starcie z Holandią.



Kiedy we wrześniu 2018 roku polskie siatkarki pokonały wielką Brazylię podczas turnieju w Montreux, kibice mogli wpaść w euforię. Było to przecież pierwsze zwycięstwo biało-czerwonych nad canarinhos od 1970 roku. Teraz triumfy nad dwukrotnymi mistrzyniami olimpijskimi powoli zaczynają być już standardem. W Apeldoorn drużyna Jacka Nawrockiego znowu pokonała Brazylijki 3:2, choć tak naprawdę mogła wygrać nawet 3:0. W dwóch pierwszych setach biało-czerwone dyktowały warunki na parkiecie, a w trzeciej odsłonie długo prowadziły (7:2, 16:14). W końcówce obroniły cztery setbole, ale same też miały piłkę meczową. Liderka polskiego zespołu Malwina Smarzek niestety wyrzuciła ją w aut.  

Nie byłoby jednak dramatycznej końcówki, gdyby nie świetna gra naszej atakującej. Smarzek stanęła w polu zagrywki przy stanie 21:24, zagrała asa i dwa trudne serwisy i po chwili było 24:24. W tie-breaku, w którym Polki prowadziły od początku (6:1, 9:4 i 14:9) to Smarzek znowu była motorem napędowym zespołu. Kończyła ataki, dobrze zagrywała i Polki odniosły czwarte zwycięstwo w tegorocznych rozgrywkach.

Tym razem siatkarka Zanetti Bergamo zdobyła „tylko” 31 punktów. Tylko, bo dzień wcześniej w meczu z Bułgarkami ustanowiła rekord życiowy, zdobywając według oficjalnych danych 41 oczek, a według naszych statystyków nawet 42. – Dzisiaj cieszę się bardziej niż wczoraj. Bicie rekordów w liczbie zdobytych punktów jest naprawdę mało ważne. Jeżeli mamy wygrywać z Brazylią, to mogę zdobywać po dziesięć punktów w meczu, nie ma problemu – mówiła Smarzek w rozmowie z Polsatem Sport.

Wczoraj w ofensywie miała wsparcie Magdaleny Stysiak. 18-letnia skrzydłowa po raz pierwszy rozpoczęła mecz reprezentacji Polski w wyjściowym składzie i zdobyła 18 punktów. – To był bardzo dobry ruch trenera Nawrockiego. Magda świetnie atakuje i była dla Malwiny dużym wsparciem w ofensywie. Do tego jest wysoka i wydatnie wzmacnia nasz blok. No i zagrywa z wyskoku – uważa dwukrotna mistrzyni Europy Dorota Świeniewicz. Brązowa medalistka EURO 2009 Milena Sadurek dodaje: – Wszyscy mówią, że wejście Stysiak osłabia nasze przyjęcie, ale to nie do końca prawda. W meczu z Brazylią młoda siatkarka popełniła w tym elemencie tylko jeden rażący błąd. A rozgrywająca miała znacznie większe pole manewru. Myślę, że trener będzie częściej dawał szansę gry Stysiak, by wzmocnić nasze prawo skrzydło, które trochę do tej pory szwankowało – ocenia Sadurek.

radości nie ukrywał Nawrocki: – jesteśmy szczęsliwi, bo wygrana z Brazylią nie zdarza się często. Najbardziej jestem zadowolony z tie-breaka. Dziewczyny wyszły w nim bić się do upadłego i pokazały charakter.

Polska - Brazylia 3:2 (25:20, 25:22, 26:28, 18:25, 15:9)

Polska: Kąkolewska (C), Nowicka, Alagierska, Witkowska, Stysiak, Efimienko-Młotkowska, Bociek, Grajber, Mędrzyk, Smarzek, Różański, Pleśnierowicz

Brazylia: Gabi (C), Mara, Macris, Paula, Bergmann, Roberta, Tainara, Amanda, Beatriz, Lorenne, Silva

Źródło: Przegląd sportowy

Szczegóły

Daria Jędrak

Kategoria: Sport

Opublikowano: 30 maj 2019

Odsłony: 928

Z Legii odchodzi kolejny zasłużony piłkarz. O ile decyzję o nieprzedłużaniu kontraktu z Michałem Kucharczykiem jeszcze dwa tygodnie temu uznano by za niespodziankę, o tyle zakończenie gry w stołecznym klubie przez Kaspera Hämäläinena było łatwe do przewidzenia.



Niespełna 33-letni pomocnik za czasów portugalskiego trenera Ricardo Sa Pinto grał bardzo mało i należało się spodziewać, że to jego ostatnie miesiące w Warszawie. Co prawda za kadencji Aleksandara Vukovicia jego sytuacja uległa zmianie, ale piłkarz przyznawał, że nie ma oferty nowej umowy. I jej się nie doczekał.

Fin trafił do Legii wiosną 2016 roku. Wywalczył z nią trzy mistrzostwa i dwa krajowe puchary. Nie miał jednak tak mocnej pozycji jak wcześniej w Lechu Poznań. Łącznie w ekstraklasie przez sześć i pół roku rozegrał 191 meczów, zdobył 54 bramki. Daje mu to czwarte miejsce na liście najskuteczniejszych obcokrajowców w historii naszej ligi. Wyprzedzają go bracia Marco i Flavio Paixao oraz Miroslav Radović.

Więcej goli Fina raczej nie będzie, bo zawodnik nie planuje grać w innym polskim klubie. Wspominał, że mógłby występować np. w Austrii, Niemczech, Australii lub USA. Wkrótce należy oczekiwać kolejnych decyzji Legii o pożegnaniu doświadczonych piłkarzy. Na liście tych, którym 30 czerwca kończą się kontrakty, są m.in. Arkadiusz Malarz, Radović i Inaki Astiz.

Źródło: Przegląd sportowy